1574-1575 - Henryk Walezy
1575-1596 - Anna Jagiellonka - (królowa Polski)
1576-1586 - Stefan Batory - unia personalna z Siedmiogrodem
1587-1632 - Zygmunt III Waza - unia personalna ze Szwecją
1633-1648 - Władysław IV Waza
1649-1668 - Jan II Kazimierz Waza (abdykował)
1669-1673 - Michał Korybut Wiśniowiecki
1676-1696 - Jan III Sobieski
1697-1706 - August II Mocny - unia personalna z Saksonią (abdykował)
1705-1712 - Stanisław Leszczyński
1709-1733 - August II Mocny (ponownie) - unia personalna z Saksonią
1733-1736 - Stanisław Leszczyński (ponownie)
1734-1763 - August III Sas - unia personalna z Saksonią
1764-1795 - Stanisław August Poniatowski (abdykował na korzyść Katarzyny II)
Podczas zaborów 1795-1807 nie używano tytułu króla Polski.
1807-1815 Polska została odtworzona jako Księstwo Warszawskie. Rosja, będąca od czasu abdykacji Stanisława Augusta Poniatowskiego depozytariuszką polskiej korony nie zgodziła się na odtworzenie tytułu króla Polski.
W latach 1815-1916 tytuł króla Polski nosili cesarze rosyjscy, jednak z punktu widzenia prawa międzynarodowego była to usankcjonowana uzurpacja, ponieważ nie istniało wówczas niepodległe państwo polskie a Królestwo Kongresowe było integralną częścią imperium rosyjskiego
1815-1825 - Aleksander I - unia personalna z Rosją
1825-1831 - Mikołaj I - unia personalna z Rosją, (ostatni rosyjski koronowany król Polski, zdetronizowany przez Sejm Polski)
Po zdetronizowaniu króla polskiego Mikołaja I przez Sejm, tytuł Króla Polski był jednym z wielu tytułów władczych Romanowów, do czasu uznania przez Mikołaja II niezależnego Królestwa Polskiego w grudniu 1916. Sporadycznie możemy znaleźć jego królewską tytulaturę aż do czasu abdykacji w 1917. Utworzona Rada Regencyjna miała sprawować władzę tymczasową, do czasu wprowadzenia na tron nowego władcy co w istocie nigdy nie nastąpiło.
Powrót
